Bijna ieder eerste gesprek dat ik voer met ouders, die contact met mij opnemen, gaat over een of meerdere van bovenstaande zaken. Rode draad is eigenlijk altijd het idee hebben de verbinding met je zoon te verliezen. Ik kan jullie enigszins geruststellen, het is niet zozeer verbinding verliezen, maar hij is aan het veranderen. Het proces waar je lange tijd ingezeten hebt met je zoon is aan het veranderen.

De vanzelfsprekendheid waarmee je samen met je zoon gesprekken kon voeren, hem kon wijzen op een juiste manier met dingen omgaan en kon bijstaan in het maken van keuzes, lijkt voorbij.

Het nadeel is dat je als ouder achter de feiten aanloopt, je zoon gaat een nieuwe fase van zijn leven in en als ouder heb je dat pas later door en dan zit je met elkaar in een bepaalde manier van doen, die niet optimaal is. Dit vraagt van jullie als ouders inzicht en enig aanpassingsvermogen in de nieuwe situatie om er anders naar te leren kijken en mee om te kunnen gaan. En ergens is dit ook noodzakelijk, want het proces waar jullie zoon mee gestart is, is onomkeerbaar.

“ Alles wat ik wil leren, mag ik niet leren en alles wat ik moet leren, wil ik niet leren! “ Wat ik merk is dat ze vaak wel willen, maar op hun eigen manier en die manier zijn ze nog aan het ontdekken. Daarbij lukt het niet meer om ze te vertellen wat ze moeten doen. Daarom is begeleiding altijd een proces dat tijd nodig heeft. Ouders geven vaak aan dat ze het hun zoon gunnen om met iemand in gesprek te kunnen zijn over wat ze bezig houdt en ook iemand die ze verder kan helpen in datgene waar ze in vast dreigen te lopen. De vraag is alleen; hoe krijg je hem zover om met mij in gesprek te gaan? Neem direct contact op. Mail of bel 06-18840318

“ Het traject met Ralph heeft me vooral inzicht gebracht in mijn eigen aandeel in de dingen die me “overkwamen”. Het los laten/accepteren van zaken waar ik geen (of nauwelijks) invloed op heb kwam anderzijds ook regelmatig aan bod, daardoor kon ik me ook beter richten op de onderwerpen waar ik wel een verschil kan maken. Regelmatig met praktische opdrachten om “in de waanzin van elke dag” uit te proberen en daarna in een volgende sessie de ervaringen te evalueren en eventueel verder uit te werken. Ralph wist goed door te vragen op de gesprekspunten waar ik te snel/discutabele conclusies trok (en daardoor vaak allerlei andere mogelijkheden uit het oog verloor). En dat alles gelukkig in normaal (begrijpelijk) Nederlands en niet in een of ander medisch jargon. “ – K. 50 jaar vader van 3 –